ثروتمندان و فقرا در آمریکا چگونه پول خرج‌ می‌کنند؟

به گزارش اقتصادنیوز، داده‌های جدید اداره کار آمریکا به‌خوبی شدت و حدّت این اختلافات را نشان می‌دهد. بنابر داده‌های اعلامی ازسوی برنامه نظرسنجی هزینه مصرف‌کنندگان، 10 درصد آمریکایی‌های کم‌درآمد، 42 درصد هزینه‌های خود را در مسکن و 17 درصد دیگر را برای خوراک مصرف می‌کنند که این رقم چیزی حدود 60 درصد از کل هزینه‌های آنها را شامل می‌شود. درمقابل، 10 درصد از قشر ثروتمند آمریکا تنها 31 درصد از درآمد خودرا صرف مسکن و 11 درصد را نیز صرف خوراک می‌کنند که جمعا، چیزی نزدیک به 40 درصد کل هزینه‌های آنها می‌شود. این آمارها نشان دهنده یک دلیل است که تورم از یک خانوار تا خانوار دیگر مفهوم متفاوتی دارد.

به گزارش وال‌استریت‌ژورنال، در خانواده‌ای که فرزندانشان در دانشگاه تحصیل می‌کنند یا پرستار کودک دارند، ممکن است این تصور که تورم طی پنج‌سال اخیر پایین بوده، به برداشت مسخره‌ای باشد. درعوض، برخی خانواده‌هایی که نه هزینه اجاره خودرو دارند و نه وام مسکن، اما از خودروی شخصی استفاده زیادی می‌کنند، ممکن است هیجان ناشی از سقوط قیمت بنزین را بخوبی احساس کنند. 

 

امسال، در نظرسنجی هزینه‌های مردم آمریکا داده‌های جدیدی اضافه شده و شهروندان این کشور به دهک‌های مختلف تقسیم شدند. تقریبا، 12 میلیون و 500 هزار واحد مشتری در هر دهک قرار گرفتند که در دهک پایین، اشخاصی قرار دارند که درآمد آنها سالانه حدود 20‌هزار دلار یا کمتر و درعوض، هزینه‌های انها بیش از درآمدشان است.

 

در این نظرسنجی، منابع درآمدی درنظر گرفته نشده‌است. بدین ترتیب، در دهک شاخه کم‌درآمدها، نسبت به سایر گروه‌ها، کمک‌های دولتی بیشتری دریافت می‌کنند. دهک دوم، بیش از نیمی از درآمد خود را از راه برنامه‌های تامین اجتماعی و بازنشستگی کسب می‌کنند. دهک‌های سوم و چهارم نیز همچنان بخش وسیعی از درآمد خودرا از برنامه‌های بازنشستگی کسب می‌کنند که این نشان می‌دهد، بازنشستگی، بخش وسیعی از توزیع درآمدی میان دهک‌های کم‌درآمد تا درآمد متوسط را تشکیل می‌دهد.

 

اما نیمه بالایی شهروندان آمریکا یعنی دهک‌های پر‌درآمد، دست‌کم سه‌چهارم درآمد خود را از طریق دستمزدها و حقوق، کسب می‌کنند. دهک‌های ششم تا نهم در این نظرسنجی، حدود 51 الی 112 هزار دلار در سال درآمد دارند که بالاترین دهک در این نظرسنجی، به‌طور میانگین، سالانه 220 هزار دلار دستمزد دریافت می‌کنند. حتی دربین این گروه، بخش وسیعی از درآمد سالانه از راه دستمزد و حقوق، کسب می‌شود. با این‌حال، آنها همچنین 10 درصد از درآمد خودرا از سایر منابع کسب می‌کنند که عمدتا شامل مشاغل آزاد می‌شود.

 

با پولدارتر شدن مصرف‌کنندگان، الگوی هزینه کردن آنها تغییر می‌کند که در برخی موارد این تغییر بسیار جدی است. مصرف‌کنندگان پردرآمد، مبلغ کمتری را در بخش مسکن، خوراک و خدمات بهداشتی و درمانی هزینه‌ می‌کنند. اگرچه این گروه درمجموع پول بیشتری خرج می‌کنند، اما به‌دلیل اینکه درآمد بیشتری دارند، این هزینه‌ها در مقابل درآمد بالای آنها، بخش کوچکی به‌حساب می‌آید. همچنین، هزینه حمل و نقل در گروه‌های دارای درآمد متوسط، بخش زیادی را به‌خود اختصاص می‌دهد اما درعوض این هزینه‌ها در گروه‌های کم‌درآمد، اندک است.

درنتیجه، افرادحاضر در گروه متوسط جامعه، بیشترین منفعت را از ارزان شدن قیمت بنزین می‌برند. همچنین، هزینه‌های آموزشی نیز الگوی معکوسی را دنبال می‌کند زیرا برای افرادی که در گروه‌های پردرآمد و کم درآمد قرار دارند، هزینه زیادی را به‌خود اختصاص می‌دهد.

 

هرچه خانواده‌ها ثروتمندتر می‌شوند، میزان نسبی هزینه‌های آنها در بخش تفریح و سرگرمی کمتر می‌شود. اما درعوض به میزان فاحشی در محصولات مالی نظیر برنامه‌های بیمه، مستمری و بازنشستگی، هزینه می‌کنند. درمقابل، دهک های پایینی، تنها 1.4 درصد از بودجه خودرا روی این منابع مالی سرمایه‌گذاری می‌کنند که چیزی حدود 300 دلار می‌شود. همچنین، دهک‌های بالا، 17 درصد از بودجه خود یعنی حدود 20 هزار دلار در سال، را به این منابع اختصاص می‌دهند.